تبدیل ستاره به سیاه چاله

ستاره های کوچک تر از خورشید بعد از همجوشی تبدیل به کتوله های سفید شده و در فضا سرگردانند. اما ستاره ها باجرم بیشتر از خورشید در 

وکنش همجوشی هسته ای هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کنند که گرمای بدست آمده گرانش ستاره را خنثی می کند و این مرحله مدت طولانی

ادامه پیدا می کند. ستاره های توده ای و سنگین خیلی سریع تر از خورشید، هیدوژن خود را می سوزانند. بعد از چند میلیون سال هیدروژن به پایان

رسیده و هلیوم شروع به سوختن می کند و کربن و اکسیژن تولید می کند که این پدیده گرمای اندکی تولید کرده و نمی تواند گرانش ستاره را خنثی

کند و شروع به فروپاشی می کند. وقتی ستاره خیلی کوچک شد و چگالی آن به بینهایت (کوچک شد)  رسید فرایندی که آن را " تکینگی " می نامند

(انفجار) اتفاق می افتد و سیاه چاله متولد می شود.